Waarom de Amerikaanse aandelenmarkt de afgelopen 10 jaar alleen maar is gestegen

Een veelvoorkomende misvatting onder particuliere beleggers is dat als een land een hoge economische groei laat zien, de aandelenmarkt ook goede rendementen zal opleveren. Het is geen volslagen onzinnige gedachte, maar ook geen bijzonder diepgaande. Als economische groei zo belangrijk is, waarom is het rendement van de Chinese aandelenmarkt, die de afgelopen 10 jaar bijna drie keer zo hard is gegroeid als de eurozone, dan lager dan die van de eurozone?

Dit komt doordat bij de omzetting van economische groei (BBP-groei) naar aandelenmarktrendementen verschillende factoren een rol spelen: 1) de omzetgroei van beursgenoteerde bedrijven, 2) de winstmarges van beursgenoteerde bedrijven, 3) het dividendbeleid van beursgenoteerde bedrijven en 4) de waardering van de betreffende aandelenmarkt.

Laten we dan eens kijken naar de aandelenmarktrendementen van de belangrijkste landen de afgelopen 10 jaar, uitgesplitst naar bovengenoemde factoren? De kern van het succes van de Verenigde Staten? Niet de BBP-groei, maar de verbeterde winstmarges van bedrijven en de waardestijging door een actief dividendbeleid.

En Japan dan? De BBP-groei is aanzienlijk lager dan die van de VS en de waardering is gedaald, maar de winstmarges van bedrijven zijn aanzienlijk verbeterd en het dividendbeleid is ook beter dan voorheen.

In de eurozone is zowel de BBP-groei als de omzetgroei van bedrijven zwak, maar de verbeterde winstmarges en het dividendbeleid hebben dit gecompenseerd, waardoor het een gemiddeld resultaat behaalde.

Wat is er mis met China, waar de BBP-groei het hoogst is? U ziet waarschijnlijk een rode balk die sterk negatief is. Welk item is dat? Verlaging van het aantal uitstaande aandelen. Aangezien het negatief is, betekent dit dat het aantal uitstaande aandelen sterk is toegenomen, wat de aandeelhouderswaarde heeft aangetast.

En Zuid-Korea dan? Een vergelijkbaar patroon als China. De BBP-groei is lager dan die van China en het aantal uitstaande aandelen is, hoewel niet zo sterk als in China, ook gestaag toegenomen. Wat was het resultaat van de aandelenmarktrendementen van de afgelopen 10 jaar? De slechtste van alle belangrijke landen.

Wat was de belangrijkste factor die de aandelenmarktrendementen van de afgelopen 3 jaar heeft bepaald? Op de eerste plaats staat de waardering, op de tweede plaats de winstmarges en op de derde plaats het dividendbeleid. De BBP-groei? Op de vijfde plaats.

En als we de periode verlengen tot 5 jaar? Op de eerste plaats staan de winstmarges en op de tweede plaats het dividendbeleid. De BBP-groei? Op de vierde plaats.

Als we tenslotte naar 10 jaar kijken? Op de eerste plaats staat het dividendbeleid, op de tweede plaats de winstmarges. De BBP-groei? Op de derde plaats. Kortom, wat is het belangrijkste voor langetermijnbeleggingen? Governance. Dit is de belangrijkste reden waarom niemand de Zuid-Koreaanse aandelenmarkt als een langetermijnbelegging beschouwt.

De Verenigde Staten hebben hun winstmarges verbeterd en hun dividendbeleid versterkt. Inderdaad, het koninkrijk van het kapitalisme.

De eurozone heeft haar winstmarges verbeterd. Het dividendbeleid werd genegeerd, maar is de laatste tijd enigszins verbeterd.

China drukt naar believen aandelen bij en iedereen stort zich er zonder onderscheid op, wat leidt tot een verergering van de concurrentie en een daling van de winstmarges. Een typisch beeld van een onderontwikkeld land met een laag niveau.

Zuid-Korea? Als we alleen naar de aandelenmarkt kijken, is het niet echt beter dan China. Dat wil zeggen dat de huidige waardering geen onderwaardering is, maar een eerlijke waarde.

Waarom presteert de Japanse aandelenmarkt de laatste tijd zo goed? Omdat de verbetering van de winstmarges aanhoudt en het dividendbeleid dramatisch is verbeterd.

Na het lezen van dit alles, denken particuliere beleggers misschien: 'Amerika is toch het beste, ik moet gewoon in Amerikaanse aandelen blijven beleggen'. Maar helaas is het voor particuliere beleggers waarschijnlijk dat Amerikaanse aandelen in de toekomst niet meer dezelfde rendementen zullen laten zien als de afgelopen 10 jaar.

Op korte termijn is het moeilijk voor bedrijven die met de waarheid worden geconfronteerd om hetzelfde dividendbeleid te blijven voeren als in het verleden, en op lange termijn is de kans groot dat de factoren die de afgelopen 30 jaar hebben bijgedragen aan het uitstekende rendement van de Amerikaanse aandelenmarkt, een neerwaartse trend zullen vertonen.Van 1989 tot 2019 bedroeg het reële rendement (gecorrigeerd voor inflatie) van de S&P 500-index 5,5%, maar in de toekomst? Het zal waarschijnlijk moeilijk zijn om boven de 2% uit te komen.

Wat is er in deze situatie nodig?

Niet rooskleurige verwachtingen, maar een positieve instelling die de situatie accepteert zoals die is.

<br data-cke-filler="true">