3 dingen die ik wil zeggen tegen beginnende beleggers

Tegenwoordig lijkt de Zuid-Koreaanse aandelenmarkt vastbesloten om de particuliere beleggers te vangen. Deze situatie is het meest verwarrend voor beginnende particuliere beleggers. Maar in feite zijn particuliere beleggers die net beginnen met beleggen, investeerders met veel potentieel.

Want net als bij alles in deze wereld is het bij beleggen ook ontzettend belangrijk om vanaf het begin de juiste gewoontes en methoden aan te leren. Daarom zijn beginnende particuliere beleggers veel beter af dan de meeste onbenullige 'kleine mieren' die met verkeerde gewoontes en onvoldoende kennis beleggen.Ik wil die particuliere beleggers graag iets meegeven.

1) Waardebeleggen is uiteindelijk het kopen van een markt met een kans van 10% om het op korte termijn fout te hebben en het verkopen aan een markt met een kans van 1% om het op lange termijn fout te hebben.

De mensen die hier komen, zijn waarschijnlijk voornamelijk investeerders die geïnteresseerd zijn in waardebeleggen, niet in trendvolgen. Natuurlijk is het moeilijk om te definiëren wat waardebeleggen precies is, en dat is iets waar ik ook steeds over nadenk. Maar simpel gezegd komt het erop neer dat je een aandeel koopt voor een lagere prijs dan de waarde ervan, en verkoopt voor een prijs die gelijk is aan de waarde (of met een beetje geluk iets hoger?).

Is het omgekeerde ook mogelijk? Jazeker. Je verkoopt voor een hogere prijs dan de waarde en koopt later terug voor een prijs die gelijk is aan de waarde. Dat noemen we shortselling. Maar ik raad beginnende beleggers aan om helemaal geen aandacht te besteden aan shortselling. Laten we er nu vanuit gaan dat we alleen vanuit het perspectief van long kijken. Hierbij kan een vraag opkomen: wanneer is de aandelenkoers lager dan de waarde? Mensen die bedrijfskunde hebben gestudeerd en cursussen over financiën hebben gevolgd, kennen misschien de 'Efficiënte Markt Hypothese'. De reden dat dit de 'Efficiënte Markt Hypothese' is en geen 'Efficiënte Markt Theorie' is, is dat het niet theoretisch is bewezen, wat betekent dat er kansen zijn voor waardebeleggen op de markt.

Wat is die kans dan?Ik denk dat de kans dat de markt het fout heeft, oftewel de kans dat de aandelenkoers sterk afwijkt van de waarde, op korte termijn ongeveer 10% is en op lange termijn minder dan 1%.Omdat de huidige markt zo onstabiel is, zullen veel mensen het niet eens zijn met mijn mening over de 10% op korte termijn. Misschien is die na de pandemie wel iets gestegen. Maar er zijn meer dan 2.500 aandelen genoteerd op de KOSPI en KOSDAQ. Als we de bedrijven één voor één bekijken en de aandelenkoers vergelijken met de fundamentele waarde, is het percentage aandelen dat niet alleen een niveau van kortetermijnvolatiliteit vertoont, maar werkelijk onbegrijpelijk is, dan groter dan 10%? Als dat het geval is, zou het heel makkelijk moeten zijn om winst te maken met waardebeleggen, maar waarom is het dan zo moeilijk om succesvolle waardebeleggers te vinden in onze omgeving?

Om dus winst te maken met waardebeleggen, moeten we heel simpel gezegd 'de 10% kans dat de markt het op korte termijn fout heeft vinden en kopen -> wachten tot de kans dat de markt het op lange termijn fout heeft daalt tot 1% en verkopen' herhalen. Deze zin lijkt misschien eenvoudig, maar bevat mijn eigen inzichten. Ik hoop dat je nadenkt over wat de getallen 10% op korte termijn en 1% op lange termijn absoluut betekenen, en wat het relatieve concept is van een afname van 10% op korte termijn naar 1% op lange termijn.

Hier kan weer een vraag opkomen: wat als je de 10% op korte termijn goed hebt gevonden, maar het toevallig misgaat met de 1% op lange termijn? Met andere woorden, wat als de markt, ondanks dat je een aandeel hebt gekocht en lang hebt gewacht, dom blijft en de werkelijke waarde niet herkent? In punt 2 zal ik daarop antwoorden.

2) Interpreteer niet subjectief, maar beoordeel de situatie objectief en benader het met kansen.

​

Wat betekent het om niet subjectief te interpreteren, maar objectief te beoordelen? Het betekent dat je alleen duidelijke zaken duidelijk moet overwegen, en dat je zaken die dat niet zijn gewoon moet accepteren zoals ze zijn.

Vanwege de aard van mijn werk investeer ik niet alleen in beursgenoteerde aandelen, maar ook in niet-beursgenoteerde aandelen. Omdat niet-beursgenoteerde aandelen een lage liquiditeit hebben, is het bij de verkoop van aandelen, met uitzondering van nieuw uitgegeven aandelen, vaak zo dat de verkoper de meerderheidsaandeelhouder of het management is. Logisch is het dat wanneer je zo'n deal ziet, de eerste vraag is: "Waarom verkoopt de meerderheidsaandeelhouder of het management zijn aandelen?".

Het antwoord daarop is divers. Soms hebben ze vanwege de moeilijke bedrijfsvoering veel persoonlijke schulden opgebouwd, soms ontstaan er fiscale problemen door erfenissen of schenkingen, en soms zeggen ze gewoon eerlijk dat ze het zat zijn na al die jaren hard werken en dat ze wat geld willen om een mooi huis of een mooie auto te kopen. Dit is allemaal case by case. En hoe de waarde van het bedrijf zich in de toekomst zal ontwikkelen, is ook case by case. Dit betekent dat het onzin is om een paar specifieke gevallen aan te halen waarin de aandelenkoers is gestegen, ondanks dat de meerderheidsaandeelhouder zijn aandelen heeft verkocht, en te zeggen dat de verkoop van aandelen door de meerderheidsaandeelhouder geen probleem is. In dat geval zouden er toch veel meer gevallen zijn waarin het wel een probleem is?

Er zijn enorm veel en uiteenlopende factoren die van invloed zijn op de aandelenkoers. Extern zijn er macro-economische factoren, en intern zijn er de eigen capaciteiten van het bedrijf en veranderingen in de sector die allemaal van invloed zijn. Ook bij de verkoop van aandelen door de meerderheidsaandeelhouder is er een enorm verschil of het een PE is die een Buyout (overname) doet, een strategische investeerder (SI) die koopt om synergie te creëren, of dat er niemand is die het wil hebben en het gewoon op de markt wordt gegooid.

Hoe moeten we al deze gevallen beoordelen en voorspellen? Ik weet het niet.Daarom laten we het gewoon zo als het is en accepteren we het. Wat betekent het om het te accepteren zoals het is? Het is gewoon een principe. Welk principe? Dat inkoop van aandelen door insiders een goed signaal is en verkoop van aandelen door insiders een slecht signaal. Als investeerders beleggen, en ze niet de controle over het bedrijf willen overnemen, maar gewoon een kleine aandeelhouder willen zijn, is het belangrijkste waarop ze moeten letten de belangenovereenkomst (Alignment of Interest) met de meerderheidsaandeelhouder of het management. Houd dat in je achterhoofd en ga de rest case by case aan. Case by case betekent dat er zelfs bij een belangenovereenkomst negatieve resultaten kunnen zijn, en vice versa, zelfs zonder belangenovereenkomst kunnen er positieve resultaten zijn. Wat heb je dan nodig? Juist een kansgerichte manier van denken.

3) 'Positief = optimistisch' is niet waar. Positief is het accepteren van de realiteit.

Als eerste van de twee teksten die beginnende particuliere beleggers echt zouden moeten lezen, is het hebben van een kansgerichte manier van denken. En de tweede?

Dat is een tekst over positiviteit.Nog steeds denken veel mensen dat 'positief = optimistisch'. Daarom gebruiken ze het woord optimistisch waar ze het woord positief zouden moeten gebruiken, en andersom gebruiken ze positief waar ze optimistisch zouden moeten gebruiken.

Positief is niet optimistisch, maar het accepteren van de realiteit. Zoals ik in punt 2 al zei, is het accepteren van de dingen zoals ze zijn, zonder ze subjectief te interpreteren, positief zijn. Dus als de situatie goed is, is het optimistisch zijn positief zijn, en als de situatie slecht is, is het pessimistisch zijn positief zijn.Was iemand die vorig jaar dacht: 'De inflatie zal ooit wel dalen en de Fed zal de rente wel verlagen, dus de waardering van de aandelenmarkt zal wel herstellen', een positivist? Nee. Het was gewoon een naïeve optimist.

Dan zal iemand misschien zeggen: beleggen is toch uiteindelijk het maken van winst met long, niet met short, en is het niet gunstiger om optimistisch te zijn dan pessimistisch? Is dat wel zo?

Het vermijden van de 10 dagen met de grootste koersdaling is veel gunstiger voor de samengestelde rendementen dan het missen van de 10 dagen met de grootste koersstijging. Dat komt omdat de volatiliteit aan de onderkant groter is dan aan de bovenkant. Hoopvolle beleggers kunnen de grote neerwaartse volatiliteit niet vermijden en krijgen er klappen van, wat de samengestelde rendementen op lange termijn aanzienlijk verlaagt.

Maar als je de neerwaartse volatiliteit benut, lijkt het erop dat het rendement hoger kan worden. Waarom zeg je dan dat je geen shortposities moet innemen?Mensen zien alleen wat ze willen zien, dus raken ze vastgeroest in hun eigen positie. Als je een shortpositie inneemt, kun je zelfs als de markt zich dicht bij de bodem bevindt, niet overstappen op optimisme. Daarom is het veel beter om een ​​geschikte liquiditeitspositie aan te houden en geleidelijk aan te kopen in de buurt van de bodem.Zoals hierboven vermeld, is het grootste voordeel van aandelen dat de upside veel groter is dan de downside, en dat één aandeel met een grote upside de verliezen van vijf aandelen met een downside kan compenseren. En risicobeheer? Doe het op basis van kansen, zoals hierboven vermeld. Wat betekent het om het op basis van kansen te doen? Het betekent dat je, hoe zeker je ook bent, nooit alles op één paard moet zetten.

​