3 belangrijke aspecten bij aandelenkeuze, belangrijker dan stijl: 1) Goede bedrijven, 2) Goede aandelen, 3) Goede prijs

Door de recente stijging van de rente wordt er gesuggereerd dat het nu tijd is om het aandeel van waardeaandelen te vergroten. Maar op lange termijn is het verschil tussen groeiaandelen en waardeaandelen eigenlijk niet zo belangrijk.

Zou een echt goede belegger met groeiaandelen winst maken en met waardeaandelen verlies lijden? Iedereen heeft zijn eigen stijl, maar een echte expert wijt zijn resultaten niet aan de gebruikte instrumenten.Eigenlijk zijn er bij de aandelenkeuze 3 zaken die belangrijker zijn dan de stijl: 1) goede bedrijven, 2) goede aandelen, 3) kopen tegen een goede prijs. Wat is de diepere betekenis van deze ogenschijnlijk eenvoudige vraag? 

1) Goede bedrijven - Uiteindelijk Growth.

Een goed bedrijf is simpel gezegd een bedrijf dat groeit. En wel op een duurzame manier. Maar zijn bedrijven die niet groeien dan niet aantrekkelijk? Natuurlijk wel.Waar komt de waarde van een bedrijf vandaan? Van de winst van het bedrijf. En hoe kan die winst blijven stijgen? Door meer omzet te genereren of door de marge te verhogen. Om te bepalen of de omzet kan stijgen of de marge kan verbeteren, kijken we naar de technologie, de financiële middelen, het netwerk, de klantloyaliteit, de concurrentie, enzovoort.

In de kapitalistische omgeving waarin we leven, is er, afgezien van uitzonderlijke gevallen zoals de Grote Depressie, altijd sprake van inflatie. Dit betekent dat het logisch is dat de waarde van fiduciair geld in de loop van de tijd daalt, niet dat het ongewoon is. Wat is de waarde van de omzet en winst die bedrijven genereren? Dat is uiteraard een nominale waarde. Daarom kunnen bedrijven die niet groeien hun eigen waarde niet beschermen tegen inflatie. De waarde beschermen tegen inflatie? Dat klinkt bekend, toch? We investeren in aandelen om ons vermogen te beschermen tegen inflatie, maar als het bedrijf niet groeit? Dan heeft de investering geen zin.

Maar er zijn af en toe gevallen waarin bedrijven die niet groeien toch aantrekkelijk zijn voor beleggingen. Dit komt door de waarde van de activa die ze in het verleden hebben opgebouwd. In dat geval moeten er echter twee voorwaarden worden vervuld. 1) Het tijdstip waarop de waarde van de activa wordt gerealiseerd, moet in de nabije toekomst liggen, en 2) de verdeling van de waarde van de activa, zodra deze is gerealiseerd, moet eerlijk zijn voor alle aandeelhouders. Hoe weet je dat laatste? Dat komt later aan bod bij het onderdeel 'Goede aandelen' waar we het hebben over goed management.

2) Goede aandelen - Uiteindelijk Management.

Sommige beleggers zullen bij punt 2 denken dat dit hetzelfde is als punt 1. Maar helaas zijn er goede bedrijven die geen goede aandelen zijn. Vooral op de Koreaanse beurs komt dat nogal eens voor. Waarom? Omdat het management slecht is. Op welke manier? Doordat ze de waarde van kleine aandeelhouders niet respecteren.

We hebben vaak gehoord dat we, als we aandelen kopen, eigenaar worden van het bedrijf, en dat we er dus naar moeten kijken alsof we een ondernemer zijn. Maar dat geldt alleen als de zakenpartner die we vertrouwen een goed persoon is. Je hebt vast wel eens verhalen gehoord over succesvolle ondernemers die door verraad van een zakenpartner in wie ze vertrouwen hadden, al hun geld verloren en berooid raakten. Het lijkt misschien alsof dat alleen gebeurt bij ondernemers, maar dat is niet zo. Dat kan ook gebeuren bij beleggingen in aandelen.We moeten onthouden dat het kopen van aandelen betekent dat we het management vertrouwen en ons geld toevertrouwen.

3) Goede prijs - Uiteindelijk Valuation. Maar het moeilijkste onderdeel. 

Punt 3 is waarschijnlijk het makkelijkst te begrijpen.Een goede prijs? Hoe goedkoper, hoe beter. Maar wat is het probleem? Als we te lang wachten, kunnen we met lege handen komen te staan.Voor particuliere beleggers is waardering een van de moeilijkste zaken. Zelfs voor institutionele beleggers die er elke dag mee bezig zijn, is waardering een lastig onderwerp.En in de meeste gevallen wordt het antwoord niet bepaald door onszelf, maar door de markt. Daarom is het voor particuliere beleggers beter om niet te streng te zijn in hun criteria, maar om flexibel te reageren.

Ik koop aandelen tegen een koers-winstverhouding (P/E) van 10 op basis van dit jaarlijkse resultaat en verkoop ze tegen een koers-winstverhouding van 15 op basis van het resultaat over twee jaar. De aankoopprijs is dus zoveel en de verkoopprijs zoveel. Dit plan lijkt op het eerste gezicht perfect, maar in de praktijk is het heel moeilijk. Vooral het voorspellen van de winst van dit jaar en over twee jaar is al moeilijk genoeg, maar het bepalen van de boven- en ondergrens van de waardering is nog veel moeilijker. Omdat het voor iedereen moeilijk is, gebruiken we meestal 1) historische gegevens of 2) gegevens van concurrenten als maatstaf. Maar 1) Als we de historische gemiddelde waarde als basis nemen, weten we niet in welke cyclus we ons bevinden tijdens de beleggingsperiode, en als de standaarddeviatie toeneemt, heeft de gemiddelde waarde geen betekenis meer. En 2) Als we kijken naar de cijfers van concurrenten, dan komt het vaak voor dat als het bedrijf faalt, de concurrent ook faalt, en als het bedrijf floreert, de concurrent ook floreert. Het is dus moeilijk om de cijfers van de concurrent als een onafhankelijke variabele te beschouwen. Wat is de conclusie? Waardering is nu eenmaal moeilijk. We moeten er dus niet te moeilijk over doen.